Herkese Günaydın,
"Çocuğum dünyaya geldiğinde,
yetişmem gereken uçaklar ve ödenecek faturalarla meşguldüm. Ben uzaklardayken
yürümeyi de konuşmayı da öğrendi oğlum. Biraz büyüdüğünde, "Senin gibi olmak
istiyorum baba" demeye başladı. İşyerine telefon açıp, "Baba eve ne
zaman geleceksin?" diye sorardı ikide bir. "Ne zaman geleceğimi
bilmiyorum oğlum. Ama geldiğimde güzel bir vakit geçireceğimizden emin
olabilirsin." derdim hep. Yıllar öylece geçip gitti. Oğlum on yaşına geldi.
Ona güzel bir top aldım. "Top için teşekkürler baba! Haydi
oynayalım." dedi. "Bu hafta sonu tamamlamam gereken işler var. Bugün
olmaz, haftaya tamam mı?" cevabını verdim. "Tamam" dedi, fakat
yüzündeki gülümseme eksilmedi: "Baba, büyüyünce ben de senin gibi olmak istiyorum."
Oğlum üniversiteden mezun oldu. Bu
durumda birçok baba gibi, benim de söylemem gerekenler vardı. "Seninle
gurur duyuyorum oğlum. Gel şöyle biraz oturalım, sana diyeceklerim var."
Başını salladı ve gülümseyerek, "Arkadaşlara sözüm var baba. Sen arabanın
anahtarlarını verebilir misin bana? Sonra görüşürüz oldu mu?" karşılığını
verdi. Seneler aktı. Emekli oldum. Artık vaktim vardı. Oğlum ise başka bir
şehirde iyi bir iş bulmuştu, orada
yaşıyordu. Bir gün ona telefon ettim. "Eğer sence de uygunsa, hafta sonu
buraya gel de hasret giderelim." dedim. "Sevinirim baba. Bir bakayım,
müsait bir vakit bulabilirsem gelirim. Ama şu sıralar işlerim çok yoğun. Fakat
seninle görüşmeyi ben de çok istiyorum." dedi. Peki, ne zaman gelirsin
oğlum? diye sordum. " Ne zaman olur bilmiyorum baba.
Şimdi bir iş görüşmem var
ona yetişmem gerek. Sonra ararım seni. Geldiğimde güzel vakit geçireceğimizden
emin olabilirsin." dedi. Telefonu kapattığında oğlumun çocukluk hayalini
gerçekleştirdiğini anladım... Örnek aldığı babasına benzediğini? Büyüyünce tıpkı
babası gibi olduğunu..."
Kaynak: İnternet. Ben çok beğendim, faydalı olması umuduyla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder