İYİ DE NASIL SEVECEĞİM ?

                                                                Herkese İyi günler,

 

                  Bir gün aile içi sorunlarına çözüm arayan genç bir çift ile görüşmüştüm. Kadın, eşinin kendisine karşı ilgisiz olduğundan şikayetçi: "Eşim akşam işten eve gelir gelmez televizyon kumandasına yapışıyor ve uykusu gelene kadar televizyondan gözünü ayırmıyor."

            Sonra beyefendi ile konuştum. "Bakın eşiniz nasıl da sizin ilgi ve sevginize muhtaç." dedim...

            Aldığım cevap çok ilginçti: "İyi de hocam, ben eşimi nasıl seveceğimi bilmiyorum ki

seveyim..."

          Bugün aile içi sorunların temelinde, "sevebilme yeteneği" elde edememiş ve birbirine karşı neredeyse sevgi dilencisine dönmüş eşlerin itirafları yatıyor.

         Bu genç beyefendiye çocukluk döneminin nasıl geçtiğini sordum. Aldığım cevap duymaya çok alışkın olduğum cevaptı:

       "Annem hep iş güç telaşında bir kadındı. Kendini ya mutfakta veya evin içinde bir yerlere koşturmaca içinde görürdüm. Babam ise her zaman yorgun ve uyuyan bir adamdı. Onlar beni çok sevdiklerini söylerler ama ben o sevgiyi içimde hiç duyamadım. En zor durumlarda annem babam beni hiç anlamadı. Çocuk diye geçiştirdiler. Geceleri tek başıma yatmaktan korkar, anneme seslenirdim. Annemin cevabı hep aynı olurdu: "Gelmeyeyim yanına!" Fena yaparım, yat çabuk!"

       Evet yanına gelinmeyen çocukların fena yetiştiği bir ülkede yaşıyoruz.

      Çocuklarınızın vefasız, hayırsız olmasını, anormal davranışlarda bulunmasını istemiyorsanız, onları sevin. Hem de çok sevin. Koşulsuz sevin...

Kaynak: Aksiyon Dergisi, Adem Güneş.