İyi akşamlar,
Yaklaşık üç hafta önceydi,
çocukları okula göndermiş, okuyacağım şeyleri gözden geçirmiş ve blogumun
yazısını hazırlamak üzere koltuğuma kurulmuştum. "Kendini gerçekleştirme" ile ilgili
bir yazı yazıyordum hızlı hızlı... Birden etrafımdaki her şey dönmeye başladı,
ne oluyor ne bitiyor derken fenalaşıp kanepeye yığıldım. Kendimi toparladığımda
eşimi aradım ve bizim hastane sürecimiz böylece başlamış oldu.
Fatih üniversitesinde kalbimi daha yakından
görüntülemek adına "Tee testi" istendi. Kameralı bir hortum
yutturuluyorsunuz. Yutabileceğiniz en tatsız şeylerden biri. Çok lezzetsiz...
Neyse netice alabilmek için katlanıyorsunuz, başka seçeneğiniz de yok zaten.
Sonuç olarak mitral yetersizliğinin derecesinin arttığını, farklı yerlerden de
kaçaklar- sızıntılar olduğunu ve ameliyat zamanının geldiğini söylediler. Evet
şikayetlerim demek boşuna değildi, tansiyonum da sürekli düşüyordu. Kendimi hiç
mi hiç iyi hissetmiyordum. O nedenle ben üzülmedim sevindim, geçtiğimiz haziran
ayından beri beklemedeydim...
Bu süreçte
beni üzen şey hasta olmak değildi; insan et, kemik, kan gibi, bozulup
yıpranabilir
maddelerden oluşmuş, taş değil
kaya değil, tabii ki sağlık kadar hastalık da normal algılanmalı karşılanmalıydı,
zor olsa da kabullenilmeliydi....Ben de bunun da bana kazanımları olur dedim,
tesadüfen gelip beni bulmadı, vardır muhakkak bir hayır dedim, teslim oldum ama
elimden geleni de yapmaya çalıştım, iyileşmek, şifaya kavuşmak adına...
Ama
beni üzen atıl olmaktı, üretken olamamak, eskisi gibi aktif olamamak bunlar
bana çok zor geldi....Haftada altı gün 9.00- 17.00 mesaisinden sonra, sadece kendine
dönük yaşamak bana ızdırap verdi.... Buna bir türlü teselli bulamadım....Hayat başkaları
için bir şeyler yapabiliyorsan anlamlıymış...Koşturuyorken rahatmış, zahmet de rahmet varmış. O nedenle ameliyat olma zamanımın
gelmesi beni umutlandırdı, heyecanlandırdı hemen iyi olmalıyım, ve kaldığım
yerden yola revan olmalıyım ....diye sevindim. Nasıl olsa Allah bana yardım
edecekti başka türlü zaten ben başaramazdım, dayandığım kaynağım sağlamdı...Bu
umut ve düşüncelerle yola çıktım...
Neyse geçtiğimiz Haziran ayında
bu sıkıntılar baş gösterdiğinde "kalp kapağı onarımı" ameliyatını
Sema Hastanesinde deneyimli ve başarılı bir ekibin yaptığını öğrenmiştim.
Doktorum hazırdı, tanışmıştık geçen yıl. Pazartesi günü yola çıktık ama ben pek
de iyi değildim, akşam 17.00'e randevu almıştık.....
Bana geçmiş olsun dileklerini ileten siz değerli okurlara da
gönül dolusu teşekkürler.
Devam etmek ümidiyle...Sağlıklı kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder